woensdag 29 mei 2013

Bom zonder vertraging

Systematische naaktfouilles in de gevangenissen

De minister van Justitie, die afgrijselijke Turtelboom, heeft er nog een schepje bovenop gedaan in haar veiligheidsbeleid. Haar voorstel om in alle gevangenissen de naaktfouilles systematisch te maken, nog meer feiten te bestraffen en het aantal dagen cachot of isolatie te verhogen voor de ‘gestrafte’ gevangenen werd door de meerderheid in de parlementaire commissie aanvaard. Het voorstel zal nu nog formeel door het parlement goedgekeurd worden. 

De staat zou doorheen de verstrenging van de regimes de nog levendige erfenis van opstanden, revoltes, ontsnappingen en daden van waardigheid die de laatste jaren in de Belgische gevangenissen plaatsvonden willen liquideren. Ze wil schaapachtige en gedienstige gevangenen die zich drogeren en elkaar uitmoorden, die zich desolidariseren van de anderen en volop verklikken, eerder dan gevangenen die weerstand bieden, die vechten voor hun waardigheid, die de smaak voor vrijheid niet kwijtraken en revolteren tegen de terreur van de gevangenis en haar cipiers.

De invoering van systematische naaktfouilles betekent een nieuwe laag in de vernedering waarmee de gevangenis de persoonlijkheid zelf van de gevangene probeert kapot te maken. De verlenging van de strafmaten van cachot en isolatie betekent proberen om alsmaar meer gevangenen te terroriseren en ze aldus onderworpen te houden. De uitbreiding van het aantal strafbare ‘feiten’ betekent de muren van de gevangenis nog wat vernauwen om degene die Justitie en macht als storend ervaren te verpletteren. 

In de tijd dat de staat twee isolatiemodules bouwde in Brugge en Lantin (2009) om er rebelse gevangenen levend in te begraven werden de openingen ervan begroet met een duidelijke en klare weigering: twee opstanden vernietigden de modules, en een hele myriade van daden van revolte vond toen plaats buiten de muren tegen commissariaten, kantoren van cipiersvakbonden, bedrijven die geld verdienen met opsluiting en zelfs tegen de secties criminologie van de universiteit. Ook vandaag denken wij dat deze nieuwe verharding van de gevangenispolitiek zou moeten botsen op een duidelijke en klare weigering om zo aan te tonen dat de pacificatie van het verlangen naar vrijheid in de gevangenissen niet zachtjes zal geschieden, en op een offensief van solidariteit buiten de muren.

Laten we deze maatregel weigeren, laten we elkaar steunen in deze weigering, laten we de vrienden en vriendinnen buiten aanklampen opdat ze overgaan tot actie, nieuws doorgeven en zich in de mate van het mogelijke coördineren. Maar niet alleen buiten: wij, alle gevangenen in de straat, wij die gevangenen zitten in de fabriek, de school, de staat, het kapitalisme, de papieren, het patriarchaat, laten we onze stem verheffing in de enige dialoog die mogelijk is met de beheerders van de gevangenisfolter: de aanval.