zaterdag 9 november 2013

Full swing voor twee Brusselse golfterreinen

8 oktober, grote verontwaardiging in de pers. De rijksten van Brussel werden verstoord, daar waar ze net in alle rust zouden willen golfen. Vergis je niet, de golf is niet enkel de club en het balletje, het is het symbool bij uitstek van de arrogantie van de bourgeois. Het kostuumpje, de handschoentjes, de caddies, de wagentjes, de enorme terreinen, de luxueuze after-sport, de rust die zwaar betaald wordt door diegenen die niet mogen genieten van deze voorkeursbehandeling. Een sessie loopt al snel op tot 100 euro, het is dus niet moeilijk om te begrijpen welk soort volk deze sport aantrekt.

Op het terrein van zo'n 40 hectaren groot van de Koninklijke Golfclub in Neerpede Anderlecht zijn 15 van de 18 terreinen onbruikbaar gemaakt. De greens werden beschadigd en vernield met schopslagen en er werd zout over het gras gestrooid. Het zout beschadigt de ondergrond. Er is minstens 50 000 euro schade en het terrein heeft even zijn deuren moeten sluiten. “Het werk van 6 mensen gedurende een jaar kapot gemaakt op één nacht. Het was iemand die de golf wou kapot maken” zegt de greenkeeper Ghislain Poot, collega en familie van Paul Poot, directeur van de club. Eenzelfde naam Paul Poot is ook notaris op de Bergensesteenweg in Anderlecht, louter toeval?

Niets vergeleken met schade berokkend door een ritje met de quad of de moto. De spanningen met sommige buren leggen een dergelijke agressie niet uit. De meeste herstellingen kunnen drie weken duren maar het zout kan het volgende seizoen in gevaar brengen. De competities werden geannuleerd.”
Dat niet iedereen fan is van golf wisten ze bij de club al langer. Geregeld worden er kleine brandjes gesticht op het terrein. Meer nog: niet ver daarvandaan, in Dilbeek werd er een maand geleden brand gesticht in de veranda van de golfclub Steenpoel. De brand sloeg uit naar het dak. Een geplande wedstrijd is de dag erna nog kunnen doorgaan, maar wel met een elektriciteitspanne.

In de Brussels Golf Club in Watermaal-Bosvoorde werden vijf van de negen greens onder handen genomen met de schop en met zout bestrooid. “De greens zijn de meest dure delen van het golfterrein, de herstellingkosten kunnen oplopen tot 15 à 20 000 euro per green.”

In plaats van verontwaardigd te zijn over de herstellingskosten, zouden we misschien de vraag kunnen stellen over de noodzaak van deze hoeveelheid poen dat in deze luxesport gestoken wordt. Is het bovendien nodig om zoveel plaats te gebruiken, velden die vroeger natuur waren? Is het nodig om zoveel mest en giftige pesticiden te gebruiken voor het onderhoud van de terreinen? Deze pesticiden doden een groot deel van de insecten en vogels die ermee in aanraking komen. Is het nodig om beslag te leggen op zoveel tonnen water voor het onderhoud van de terreinen terwijl voor andere lagen van de bevolking water zoals goud wordt? In verschillende armere landen zoals Portugal of aan de andere kant van de Middellandse Zee komen de golfterreinen als champignons uit de grond om toeristen aan te trekken. Het water wordt er zo verspild dat er een watertekort dreigt in andere delen van het land.

De verontwaardiging van de golfclubs en hun gebruikers verbergen het bewustzijn van hun ongelijk. Hun luxesport is een verlenging van dezelfde optiek die ze elders toepassen: vernietiging van de natuur, verspilling van grondstoffen en van poen, bezetting van ruimte, klassearrogantie. Full swing in hun gezicht!