De maanden februari-maart kende heel wat revolte in de Belgische gevangenissen.
In Vorst sloegen twee gevangenen vier cipiers in het ziekenhuis. Tijdens een celfouille hadden cipiers een gsm gevonden. De twee gevangenen hebben daarop van cel meubilair wapens gemaakt (tafelstoelen) en de cipiers aangevallen. Spontane staking van het personeel.
In Hasselt bezetten 90 gevangenen de binnenplaats, in solidariteit met een gevangene die in het cachot werd in elkaar geslagen. Ze vernielen de banken, de camera’s, de ramen, ze halen de hekken neer. Grote schade. 50 lokale en federale flikken komen tussen beiden, de gevangenen antwoorden waardig op deze aanval. Een week later geeft een gevangene een kopstoot aan een cipier tijdens het bezoek. Staking van het personeel.
In de gevangenis van Antwerpen steken verschillende gevangenen de cel in brand. Zware schade.
In Leuven weigeren 6 personen terug te gaan naar de cellen en blokkeren de binnenplaats. Ze vernielen alles wat ze kunnen, voetbalterrein, banken, vuilbakken etc. Ze vallen nadien de cipiers aan die hen met geweld naar binnen proberen krijgen. Een cipier raakt gewond. Ze klimmen op het dak. 40 flikken doen een interventie en halen de gevangenen met geweld naar beneden. Een gevangene raakt gewond en wordt overgeplaatst om de solidariteit te voorkomen.
In de jeugdgevangenis van Everberg weigeren enkele jongeren terug naar de cellen te keren. Daarop volgt een gevecht tussen 20 jongeren en cipiers, waarbij 4 cipiers gewond raken. Staking van het personeel.
Tot zover wat de pers kwijt wou. Ander nieuws van revolte:
In Andenne verkoopt een persoon die op normale sectie werd geplaatst na lange tijd op isolatie, een goeie slag aan de eerste cipier die zijn pad kruist.
In Brugge aanvaardt een gevangene niet dat de cipier op eender welk moment, onder eender welk voorwendsel in de cel wil binnenkomen. Hij zet hem vast tussen de deur en verkoopt enkele slagen. In de hoge veiligheid, vernielt een gevangene die er genoeg van heeft met kartonnen dozen te moeten werken het hele goedje.
Nieuws van revolte in de gevangenis verheugt ons en geeft ons moed om ook buiten te vechten. Het is niet het aantal gevangenen in revolte die indruk maakt, maar de wil om de confrontatie aan te gaan met je vijanden en je waardigheid op te eisen. De drie binnenplaatsbezettingen volgden elkaar danig snel op dat het duidelijk is dat één revolte moed en kracht geeft aan anderen. Het was lang geleden dat gevangenen nog zo’n vastberadenheid toonden om zich niet te laten doen door de cipiers.
Een woordje over de pers. Het is niet onbeduidend dat deze daden van rebellie vandaag in de kranten verschijnen. Ze werden vergezeld met drie cipiersstakingen – toevallig op de eerste zonnige dagen van het jaar – en gespierd overleg tussen cipiersvakbonden. Hun doel is de politiek “bewust te maken” op de vooravond van de verkiezingen, om steeds meer personeel en repressie te eisen. In Hasselt vragen ze specifiek dat een plaatsing in cachot gemakkelijker 9 dagen kan overschrijden, voor de meer weerspannige gevangenen praten ze zelf over een systematische verlenging.
We kunnen nooit op de pers vertrouwen om te weten wat er echt gebeurd is tijdens een rebellie. Ze zullen steeds de versie vertellen van de cipiers of de flikken die ter plaatse kwamen om de revolte in de kiem te smoren. De pers verzwijgt vaak kleine of grote daden van revolte binnen, net zoals ze dat doet voor wat er buiten gebeurt. De pers is een middel van de macht om te beheren welke informatie ze wil laten lekken, met welk specifiek doel. Ze zal het nooit hebben over het geweld dat aan de gevangenen wordt aangedaan, over de vernederingen en de weinig spectaculaire folter die bijna dagelijkse kost zijn geworden. Ze zal nooit zeggen in welke context een rebellie plaatsvond. Wij kunnen deze daden van revolte toe-eigenen en echo’s geven.
