De Syrische revolutie voor vrijheid en waardigheid vecht vandaag niet alleen tegen het bloederige regime van Bashar el Assad, maar ook tegen andere vrijheidsdodende krachten zoals de jihadisten, en in het bijzonder de Islamitische Staat, die hun reactionaire visie aan de bevolking proberen opleggen. De Islamitische Staat, lokaal gekend onder de naam “Daesh”, heeft haar positie de laatste maanden spectaculair versterkt, vooral na hun invasie in Irak. Ze hebben intussen een “Kalifaat”1 opgericht in het noorden van Syrië en in het noorden en oosten van Irak. Overal waar ze opduiken leggen de Daesh hun wet op, begaan sectaire slachtpartijen en andere wreedheden, zetten revolutionairen gevangen en maken hen van kant. Het is ook belangrijk om te benadrukken dat de Daesh maar weinig aan het front gevochten hebben tegen het regime van Assad, ze verkozen om zich in de bevrijde gebieden te gaan opleggen. Het is zeker geen toeval dat de posities van Daesh maar weinig gebombardeerd werden door het Syrische regime: Assad heeft duidelijk de keuze gemaakt om het sectaire conflict op te stoken en zo zijn macht beter te kunnen handhaven. Maar het verzet en de strijd tegen Daesh zijn hard. In vele steden vonden betogingen en rellen plaats en “vrijdagen van woede tegen Assad en Isis”; vele anti-regime milities vechten nu ook tegen de Daesh. Maar hier willen we het hebben over wat er in de oostelijke provincie van Deir Al Zour gebeurd is, vlakbij de Iraakse grens. Daar heeft de lokale bevolking een opstand ontketend tegen het kalifaat.
Begin juli, nadat de islamistische rivalen Jabhat al Nousra en Ahrar Al Sham zich terugtrekken uit Deir Al Zour, wordt de streek bezet door de Daesh. Rondom de stad hadden maandenlang zware gevechten plaatsgevonden tussen revolutionaire brigades, islamistische strijdkrachten en het regime van Bashar. Wanneer de bataljons van het Vrije Syrische Leger zich moesten terugtrekken door een gebrek aan wapens en munities, heeft de Islamistische Staat van de situatie geprofiteerd...
Al snel worden in de hele streek van Deir Al Zour betogingen georganiseerd tegen het kalifaat. Tegelijkertijd worden kleine partizanengroepjes gevormd die gekend raken onder de naam Kufn Al Abiyyad (“Witte Lijkwade”) en die militanten van Daesh vermoorden en posities van Daesh aanvallen. Die groepjes beschikken over een maximale autonomie van actie, ze kennen elkaar zelfs niet noodzakelijk onderling. Het gaat hier over een andere strijdmethode om de Daesh en het regime te bekampen: eerder dan grote milities te vormen die zones bevrijden en verdedigen gaat het over kleine partizanenkernen die de vijand overal aanvallen. Hun acties bestonden tot nu toe voornamelijk uit de fysieke uitschakeling van leiders en militanten van het kalifaat, bomaanslagen tegen hun bases, hinderlagen tegen hun konvooien en granaataanvallen tegen bijeenkomsten van Daesh. Eerder dan complexe acties gaat het dus over een redelijk aanzienlijke verspreiding van kleine aanvallen tegen de mensen en structuren van de islamistische repressie. In een communiqué richtte Kufn Al Abiyyad zich met de volgende woorden tot het kalifaat: “Bol het af uit onze streek. Er is hier geen plaats voor jullie onder het Syrische volk dat in opstand is gekomen tegen de onrechtvaardigheid, en niet om een tiranniek regime te vervangen door een andere onderdrukker.”
Op 30 juni verhevigde het verzet tegen Daesh nadat drie mensen van de Shoueitat-stam gearresteerd werden. De dorpsbewoners hebben toen de weinige wapens die ze nog hadden bovengehaald en een oproep tot opstand tegen de Daesh naar de andere dorpen en stadjes gestuurd. De confrontaties waren erg hard, maar de beweging sloeg erin om de dorpen van Abu Hamam, Kishkiyeh en Granij te bevrijden. Het verzet van de Shoueitat heeft anderen geïnspireerd om ook in opstand te komen zoals in Mayadin, Souwaydan en Albukamal. Op 4 augustus hebben de Daesh de bevrijde gebieden evenwel terug ingenomen. De guerilleros hebben zich toen teruggetrokken richting Qalamoun waar ze nieuwe bataljons gevormd hebben onder de naam Usud al Sharquia (“Leeuwen van het Oosten”) met als specifiek doel om de Islamitische Staat te besrijden en de Syrische revolutie verder te zetten. De opstand had ook weerklank in Irak, in de provincie Anbar waar Daesh door de lokale bevolking uit enkele dorpen en gehuchten zou verjaagd zijn.
Midden-augustus drukken de Daesh deze volksintifida de kop in. Zoals altijd gingen ze bloederig en wreed te werk. Minstens 700 streekbewoners werden onthoofd bij wijze van collectieve bestraffing. Tegenover de kreten van vrijheid die harten in vlam zetten en handen bewapenen is het ultieme antwoord van elke macht altijde wrede repressie en slachting.
Deze opstand heeft ons getoond dat het verlangen naar vrijheid dat de inspiratiebron van de Syrische revolutie is zich niet makkelijk laat verpletteren, niet door het regime, noch door andere autoritaire krachten. Ze toont ook aan dat zelfs in de moeilijkste omstandigheden zelfgeorganiseerde en autonome strijd mogelijk blijft, de revolutionaire strijd tegen alle autoritairen die het elan van vrijheid willen verstikken.
Vandaag mogen vele staten uit de hele wereld zich dan wel “tegen” Daesh uitspreken, we zullen niet vergeten dat diezelfde staten evenzeer bronnen van onderdrukking en slachting zijn. Statelijke oorlog tegen Daesh is sowieso slechts een voorbode van een nieuwe macht die evengoed bereid zal zijn om op te sluiten, te folteren en te massacreren. De strijd kan dus alleen maar zowel tegen Daesh, tegen het Syrische regime als tegen de autoritaire krachten en alle staten van de hele wereld zijn.
1 De term “Kalifaat” verwijst historisch gezien naar de islamitische staten die geleid worden door een opperste religieuze en politieke leider, de “kalief” (of “opvolger” van de profeet Mohammed), en waar de sharia toegepast wordt. Het Kalifaat van de Abassiden (750-1258) wordt beschouwd als de islamitische Gulden Tijd, hun rijk strekte zich uit van Iran tot in Algerije. Het “kalifaat” heeft dus een bijzondere betekenis in de islamitische wereld, het gaat over een mythische verwijzing naar een (volgens de sharia) rechtvaardig en vooruitstrevend regime.
