dinsdag 30 september 2014

Opstand in de gevangenis van Mechelen

We ontvingen onderstaande brief vanwege gevangenen in Mechelen. De brief maakt eens te meer duidelijk hoe de gevangenis en cipiers omgaan met de gedetineerden, en heeft het ook over onderlinge solidariteit en de mogelijkheid tot opstand. Het relaas in de onderstaande brief gaat over een situatie die zich een jaar geleden heeft voorgedaan. We profiteren er hier nog even van om onze solidaire groeten over te maken aan degenen die hieronder ook de pen hebben aangegrepen als wapen in het gevecht tegen de onderdrukking. Moed en vastberadenheid voor allen die vechten tegen de tralies van deze wereld.

Actie
Nasiri was al 2 à 3 dagen aan het klagen om een tandarts te mogen zien aangezien hij doodveel tandpijn had, maar hij kreeg geen gehoor. En nadien is hij naar de dokter gegaan. Maar hij wou geen dokter, hij wou een tandarts. En uit frustratie van de pijn liet hij van zich horen. Terug onderweg naar zijn cel, begon hij te roepen en te tieren tegen het personeel. Eénmaal hij zijn cel binnen was, stormden zes bewakers zijn cel binnen. Ze verzochten hem om mee te gaan naar de isoleercel. Nasiri vond dit onrechtvaardig, enkel en alleen maar omdat hij om hulp vroeg. De bewakers besloten hem met geweld mee te nemen naar de isoleercel. Uit angst begon Nasiri met zijn armen te zwaaien. Ze hebben hem meteen overmeesterd en deden hem handboeien aan. Daarna sleurden ze hem tot aan de isoleercel. Onderweg sloegen ze hem alsof het een slaagpop was. In de isoleercel legden ze hem op zijn buik en gingen ze met twee bewakers met hun knieeën op Nasiri’s rug zitten. Hij viel bewusteloos. Het personeel heeft er de MUG moeten bijhalen. De MUG heeft hem drie keer moeten reanimeren. Nadien hebben ze hem naar het ziekenhuis gebracht.

Reactie
Toen medegedetineerden op de hoogte waren van het gebeuren zijn ze in opstand gekomen. Ze begonnen allemaal tegen de deuren te kloppen en te stampen, te tieren en te roepen! Eénmaal op de binnenkoer hebben de gedetineerden de koppen bij elkaar gestoken om het recht in eigen handen te nemen. Ze hebben besloten dat één van de gedetineerden tijdens de sluiting de sleutels zou afnemen van de bewaker. Die zou dan op die manier al de andere deuren openen om ze de sectie te blokkeren. Dit om op die manier gehoord te worden en te hopen dat dit in de toekomst niet meer voorvalt.
Het lukte de gedetineerde om de sleutels af te nemen, maar hij slaagde er niet in om de deuren te openen. Hij nam het initiatief om de actie alleen te volbrengen. Het lukte hem in zijn ééntje om de hele sectie te blokkeren. Na 1 uur hebben de politie-eenheden hem kunnen overmeesteren en hebben ze hem meteen op transfer gezet.
Maar we beseffen maar al te goed dat onze stem nooit gehoord zal worden door het rechtsysteem. Dan is oorlog de enige oplossing naar vrede toe! En dat is wat ons hoop geeft!
Solidariteit!